Werkwijze van TdV Zorg
- Een professionele relatie te ontwikkelen
"Eerst Contact, dan Contract", heb ik ooit van een wijs man geleerd. Eerst het aangaan van een relatie (contact maken) en pas daarna iets van de cliënt "vragen" (contract aan gaan). De basis hiervan is respect voor elkaar, geven en nemen. Luisteren naar de cliënt. Soms de cliënt laten leiden en begeleider stuurt dan bij. Dit traject vraagt heel veel tijd, inzet én geduld en beslaat soms meerdere maanden of zelfs jaren. Luisteren naar de cliënt, prioriteiten stellen en kijken naar de cliënt zijn daar essentieel onderdeel van.
De laatste jaren hoor je ook steeds vaker het volgende: inspanningsverplichting vs resultaatverpichting. Ik herken mijn visie hierin. Ik ga er binnen een team vanuit dat iedereen zich aan de gemaakte afspraken houd en zijn/haar best doet. Het resultaat van deze inspanningsverplichting mag anders zijn dan bij elke collega , maar op deze manier word je als team wel voorspelbaar en betrouwbaar voor de cliënt en dit vergroot em versterkt een goede proffesionele relatie.
- Het bieden van structuur in de dag
Het bieden van een voorspelbare dag is, voor mensen die snel het overzicht verliezen, stress gaan ervaren en hierdoor moeilijk verstaanbaar gedrag vertonen, erg belangrijk voor de mentale rust. Ik geloof dat iedereen deze behoeftes heeft en deze graag vervult ziet worden. Daardoor geloof ik er ook in dat wanneer er aan deze intrinsieke behoefte voldaan word de MVG problematiek meer naar de achtergrond zal verdwijnen. Hierdoor geloof ik ook, naast een voorspelbare dag, in het geven van de mogelijkheid aan de cliënt om zelf, binnen hun behoeftes en mogelijkheden om eigen invulling te geven aan hun dag.
De cliënt heeft mij nodig, maar durf ik de cliënt ruimte ook te geven voor zijn "eigen leven, creativiteit, behoefte en teleurstellingen".
- De kracht van het normale te gebruiken
In het huidige zorgklimaat hoor je vaak de term "herstel van het normale leven", maar wat is normaal? "Het normale leven ervaren" is ook iets wat je laatste tijd veel hoort. Mijn normale leven ziet er anders uit dan die van jouw. Wie bepaald wat het "normale leven is" of "wanneer ervaar je het normale leven"? Ik denk dat het normale leven is waar jij bent geboren, opgevoed, opgegroeid, welke normen en waarden je aangeleerd hebt en wat je meegemaakt hebt in combinatie met wat maatschappelijk aanvaardbaar is. Persoonlijk gebruik ik liever de volgende term "normaal doen". Door het creëren van het juiste klimaat, omgeving en patronen streef ik er naar om de cliënt in de trechter van het normale leven te laten lopen.
- Methodisch te werken
Er zijn binnen het methodische werken diverse modellen met elk hun eigen vertrek punt. Mijn kijkrichting is altijd de behoefte van de cliënt, wat wil de cliënt leren of wat achten we noodzakelijk om een stapje verder te komen in het normale leven. De intrinsieke motivatie van de cliënt is daarbij erg belangrijk. De gestelde doelen hangen samen met de draagkracht van de cliënt en vaardigheden die de cliënt al beheerst ( kunnen en aankunnen). De interne vraag; "waarom doen we dingen zo zoals we ze doen?", moet altijd inhoudelijk onderbouwd kunnen worden. Dit gehele proces dient op een afgesproken tijd geëvalueerd te worden en eventueel bijgesteld. Dit dient frequent te gebeuren, liefst elke 3 maanden. Cliëntenplannen worden jaarlijks opgesteld en geëvalueerd. Zelf probeer ik altijd verder kijken, minimaal 2 tot 3 jaar vooruit; "Hoe ziet de dag van cliënt A er over 3 jaar uit en wat kan ik nu daarin betekenen". Zeker cliënten met MVG hebben meer tijd nodig om ergens aan te bouwen. Uit de praktijk weet ik dat de "stip aan de horizon" er niet altijd is. Hierdoor zijn er zelden lange termijn plannen en is er dus geen lange termijn doel.
